Ons einddoel voor dit seizoen: Port Napoléon.
De kom vóór de haven is aan stuurboordzijde volledig door industrie ingepalmd. Men kan de cokes-fabriek reeds van ver ruiken.
Aan bakboordzijde is het een natuurgebied waar mooie vogels zoals reigers, steltkluten, Ibissen en vele andere vrij rondvliegen.
Wat verderop zien we een zeilboot die gezonken is en volledig verzand is. Die ligt daar precies al een tijdje. Die 2 masten die uitsteken zijn wel wat eng om te zien.
Het is 1 november. De havenmeester en medewerkers zijn niet aanwezig in de haven. Een plakaatje met ‘visiteurs’ is dan waarschijnlijk de plaats waar we mogen aanmeren.
We hebben met de havenmeester reeds op voorhand afgesproken dat de boot op 4 november uit het water gehaald zal worden. We hebben dus ruim de tijd om de zeilen af te halen en wat schilderwerk links en rechts en boodschappen te doen.
Maandag 4 november is het dan zover. We varen de boot naar de plaats waar de kraan hem uit het water hijst. Die kraan zet de boot op een sokkel (in scheepstermen: een stoel).
In Nieuwpoort werd de boot door de kraan eerst naar een plaats gebracht waar de stoel stond. Hier wordt de stoel naar de kraan gebracht, waar de boot dan erop gezet wordt. Dan brengt een speciale trailer de stoel met boot erop naar zijn definitieve plaats gebracht. Dit is wel handiger als de boot voor reparatie of zo moet verzet worden. Op die manier kunnen ze de boten ook veel dichter bijeen zetten. We staan hier zó dicht bijeen dat we ons als sardientjes in een doosje voelen.
Enkel om de was op te hangen, is er nog een paar vierkante meter tussen 2 boten.
Nu is het terug de tijd om de winterkap erop te zetten. Een heel werk, maar het is nu de vijfde keer dat we het doen en het gaat redelijk vlot.
Comments