Aangekomen in Motril worden we verwelkomd als een prins en prinses.
We krijgen een ponton-plaats. Dus hoeven we niet ‘stern to deck’ aan te meren.
Een paar mensen komen zeggen dat er gisteren dezelfde boot als die van ons in de haven lag, de High Society (what’s in a name) van John Webb. We kennen hem van ons facebookgroepje, maar hebben hem nog nooit in levende lijve ontmoet.
Na een telefoongesprek met hem, komen we te weten dat hij geankerd ligt in een volgende baai. Pech toch?! Maar de volgende ochtend moet John naar de tandarts in Motril en komt hij even tot bij ons. We maken kennis en wisselen wat info over onze boten. Hij leeft permanent op zijn boot en blijft momenteel in de Middellandse zee. Dus is de kans groot dat we elkaar nog wel es tegenkomen. Hopelijk! Motril stelt niet veel voor. Een grote lawaaierige stad.
De supervriendelijke havenmeester Roberto, geeft ons de tip om eerder een fietstochtje te maken tot in Salobreña, een dorp op 15 km. De weg ernaartoe loopt langs het strand dat bezaaid is met palmbomen. We voelen ons in de woestijn, met hier en daar een oase.
In Salobreña is er weeral een burcht op de top van de berg. 😝 Je raadt het al, gesloten… Maar het uitzicht over de zee en de stad is supermooi. Bij het terugkomen bij de boot is de wind behoorlijk aangewakkerd en schudden de boten evenveel als de pontons heen en weer. Het doet mij denken aan de ‘levende brug’ op de kermis! Als de wind draait, kalmeert heel de boel een beetje. Oef! En dat de wind gedraaid is, is goed voor ons vertrek van de volgende dag.
We merken op dat er groot stuk plastiek met touw rond de schroef gedraaid is. Gelukkig heeft de "cutter-propeller" die we een 3 tal jaren geleden gemonteerd hebben, goed zijn werk heeft gedaan.
Ed haalt zijn duikersmateriaal uit de bergingskast, met fles en al de atributen. Ed zegt: "Nu zie waarom het goed is om de skills van het duiken te kennen." Ed is toch een 20 tal miniuten bezig met alles te verwijderen.
Comments