We leggen ons neer bij het feit dat er geen wind is en vertrekken richting Palamós. Om de tijd te vullen laat Ed zijn vislijn uit. En ja, we hebben prijs. We zoeken op internet welk visje dit wel kan zijn. Het blijkt een Leguaanvis te zijn en door de vele graatjes bijna niet eetbaar. Onze euforie verdwijnt als sneeuw voor de zon en we laten het arme diertje terug vrij.
Er is werkelijk geen wind en de app ‘Windy’ vertelt ons niet veel verbetering. We maken dus van de nood een deugd en gaan ankeren in Cala Castel, een rustige ankerplaats net voor een strandje, omringt door heuvels. We blijven buiten, goed ingeduffeld in een dekentje, tot de maan komt piepen tussen de bomen, genietend van al dat moois.
De volgende dag staat Roses op het programma. Net wat verderop is weer zo’n idyllisch ankerplaatsje. Cala Rostella. We liggen er helemaal alleen. Daar is de zonsondergang het topzicht. Eens de zon weg is, is het er écht te koud en blijven we binnen. Maar bij zonsopgang zijn we weer van de partij.
Wat is de natuur toch prachtig! We vertrekken rond 10u richting Argelès sur Mer. Dit waren dus onze 2 laatste nachten in Spanje.
Comments