Goed uitgerust trekken we rond 14u terug de zeilen op. Deze keer zit de wind min of meer goed. De route naar Cabrera, het neusje van de zalm ten zuiden van Mallorca., verloopt voortreffelijk. Olivier kan zelfs een visje vangen.
Om met een eigen boot het eiland te bezoeken is een vergunning nodig, die we enkele dagen op voorhand aangevraagd hebben.
In de baai is men verplicht om aan een boei aan te meren, die we ook op tijd voorbehouden, want die plaatsen zijn gegeerd en vlug ingenomen. Ankeren mag er niet. Aan de andere kant van het eiland mag het wel, maar daar Cabrera een natuurgebied is, mag men er niet van boord gaan. In onze baai dus wel.
Na een plonsje in het water, laten we ‘Drummy’ neer en gaan aan wal.
Een beetje geschiedenis krijgen we in het museum: ‘Tijdens de napoleontische oorlogen werden er in totaal 9 000 Franse gevangenen gehuisvest, waarvan er slechts 3 600 overleefden. Tot in de jaren 1980 was het eiland militair gebied, hoewel er ook enige landbouw plaatsvond. Sinds 1991 is het een beschermd nationaal park van 10 000 hectare, waar veel vogel- en andere diersoorten te vinden zijn.’ Het park is toegankelijk, maar men moet zich strikt aan de aanduidingen houden.
Het zicht is er adembenemend mooi! Honderden kleine salamandertjes springen en lopen voor onze voeten.
De burcht, die vroeger als uitkijktoren en verdediging diende, kunnen we na een flinke, nogal steile wandeling, ook bezoeken.
Bij terugkomst bij Drummy zien we 1 restaurantje waar we wat tapas kunnen krijgen en een verfrissend drankje. Pokkeduur natuurlijk in een natuurpark, maar superlekker.
‘s Nachts steekt er weer een venijnig windje op, gepaard gaand met wat bliksem. Ik ben blij dat we in een goed beschutte baai liggen!
Comments